محیط‌های کشت سلول: یک بررسی جامع

مقدمه

محیط کشت سلول به مجموعه‌ای از مواد مغذی و ترکیباتی اطلاق می‌شود که برای رشد و تکثیر سلول‌ها در محیط آزمایشگاهی استفاده می‌شود. این محیط به منظور فراهم آوردن تمام نیازهای فیزیولوژیکی سلول طراحی شده است تا آن‌ها بتوانند به صورت بهینه رشد و تکثیر کنند. از آنجایی که سلول‌ها برای بقای خود به شرایطی مشابه بدن نیاز دارند، محیط‌های کشت مختلف با توجه به نوع سلول، هدف تحقیق و شرایط آزمایشگاهی توسعه یافته‌اند.

در طول دهه‌های اخیر، پیشرفت‌های زیادی در این حوزه صورت گرفته است و محیط‌های کشت سلولی به یکی از ارکان اصلی تحقیقات بیوتکنولوژی، داروسازی و زیست‌شناسی تبدیل شده‌اند. در این مقاله، به بررسی محیط کشت سلول، انواع محیط‌های کشت سلولی، قیمت محیط کشت سلول، خرید محیط کشت سلول و دیگر جنبه‌های مهم این حوزه خواهیم پرداخت.

تاریخچه کشت سلول

برای درک اهمیت محیط‌های کشت سلول، ابتدا باید به تاریخچه کشت سلول نگاهی بیندازیم. نخستین تلاش‌ها برای کشت سلول‌ها در خارج از بدن به اوایل قرن بیستم بازمی‌گردد. در سال 1907، دانشمندی به نام راس هریسون موفق به کشت سلول‌های عصبی قورباغه در محیط آزمایشگاهی شد و این آغازگر مسیری بود که به توسعه روش‌های پیشرفته‌تر در کشت سلولی منجر شد. او اولین فردی بود که توانست سلول‌ها را به صورت زنده در محیط آزمایشگاهی نگه‌ دارد.

در سال‌های بعد، دانشمندان دیگری مانند کارل لندشتاینر و الکسیس کارل نیز با تحقیق در این زمینه، به بهبود تکنیک‌های کشت سلول کمک کردند. با پیشرفت‌های مداوم، محیط‌های کشت سلولی توسعه یافتند و امروزه انواع بسیار متنوعی از این محیط‌ها برای کاربردهای مختلف در دسترس است.

محیط کشت سلول چیست؟

محیط کشت سلول ترکیبی است که شامل مواد مغذی، ویتامین‌ها، آمینو اسیدها، عناصر کمیاب، سرم‌ها، و سایر ترکیبات ضروری برای رشد سلول‌ها می‌شود. این محیط‌ها بسته به نوع سلول و کاربردهای خاص، فرمولاسیون متفاوتی دارند. به عنوان مثال، محیط‌های کشت خاصی برای سلول‌های چسبنده وجود دارد که این سلول‌ها به سطح محیط چسبیده و رشد می‌کنند، در حالی که سلول‌های معلق در محیط‌های کشت خاص خود در حالت معلق در مایع رشد می‌کنند.

محیط‌های کشت همچنین باید pH، دما و فشار اسمزی مناسبی برای سلول‌ها فراهم کنند. عدم تعادل در هر یک از این فاکتورها می‌تواند به مرگ سلول‌ها یا تغییر در رفتار آن‌ها منجر شود، بنابراین توجه به این جزئیات بسیار مهم است.جهت کسب اطلاعات بیشتر میتوانید به بخش مقالات پارس مدیکو مراجعه نمایید.

دسته‌بندی کلی محیط‌های کشت سلول

محیط‌های کشت سلول را می‌توان به دو دسته‌ی اصلی تقسیم کرد:

• محیط‌های کشت سرمی: شامل سرم‌های حیوانی مانند سرم جنین گاوی (FBS).
• محیط‌های کشت بدون سرم: محیط‌های فاقد سرم حیوانی برای کنترل دقیق‌تر روی ترکیبات.

همچنین، هر یک از این دو نوع به سه دسته کلی زیر تقسیم می‌شوند:

• محیط‌های پایه عمومی (General Purpose Media): محیط‌هایی که برای طیف وسیعی از انواع سلول‌ها استفاده می‌شوند.
• محیط‌های اختصاصی (Specialized Media): محیط‌هایی که برای نوع خاصی از سلول‌ها مانند سلول‌های بنیادی یا سلول‌های سرطانی طراحی شده‌اند.
• محیط‌های انتخابی یا گزینشی (Selective Media): محیط‌هایی که برای انتخاب و جداسازی سلول‌های خاص یا برای شرایط آزمایشگاهی خاص به کار می‌روند.

 محیط کشت DMEM (Dulbecco’s Modified Eagle’s Medium)

ترکیبات:

DMEM یکی از محیط‌های رایج و استاندارد در کشت سلولی است. این محیط حاوی مقادیر بالاتری از گلوکز و برخی آمینو اسیدها نسبت به محیط‌های پایه اولیه مانند Eagle’s Minimal Essential Medium (MEM) است. ترکیبات این محیط شامل:

• گلوکز: در دو غلظت مختلف 1 g/L یا 4.5 g/L برای تأمین انرژی سلول‌ها.
• آمینواسیدها: مانند L-Glutamine که برای رشد سلولی ضروری است.
• نمک‌های معدنی: مانند NaCl، KCl و MgSO₄ برای حفظ تعادل الکترولیتی.
• ویتامین‌ها: از جمله ویتامین B، ویتامین C و سایر ویتامین‌های ضروری برای متابولیسم سلولی.

کاربردها:

• برای کشت سلول‌های پستانداران مانند سلول‌های فیبروبلاست.
• در تحقیقات پایه زیست‌شناسی، تولید پروتئین‌های نوترکیب، و مطالعات سیتوتوکسیک استفاده می‌شود.
• کاربرد در کشت انواع مختلف سلول‌های توموری و غیر توموری.

مزایا:

• محیط انعطاف‌پذیر برای سلول‌های متنوع.
• قابلیت استفاده با یا بدون سرم.

معایب:

• اگر به درستی تهیه و نگهداری نشود، محیط مستعد آلودگی است.

 محیط کشت RPMI 1640

ترکیبات:

محیط RPMI 1640 یکی دیگر از محیط‌های پایه و پرکاربرد است. این محیط برای اولین بار برای کشت سلول‌های خونی و ایمنی طراحی شد، اما امروزه کاربردهای گسترده‌تری پیدا کرده است. ترکیبات اصلی RPMI 1640 شامل:

• گلوکز: تأمین انرژی برای سلول‌ها.
• بی‌کربنات سدیم: برای تنظیم pH محیط.
• اسیدهای آمینه: مانند L-Glutamine و سایر آمینو اسیدهای ضروری.
• ویتامین‌ها و عناصر کمیاب: برای بهبود رشد و تکثیر سلولی.

کاربردها:

• عمدتاً برای کشت سلول‌های لنفوسیتی و سلول‌های مرتبط با سیستم ایمنی استفاده می‌شود.
• در تحقیقات مربوط به ایمنی‌شناسی، سرطان‌شناسی و همچنین کشت برخی از سلول‌های توموری کاربرد دارد.

مزایا:

• محیطی مناسب برای سلول‌های خون و سیستم ایمنی.
• توانایی استفاده در سیستم‌های کشت با یا بدون سرم.

معایب:

• در برخی موارد نیاز به تنظیم دقیق pH برای جلوگیری از تغییرات در رفتار سلولی وجود دارد.

محیط کشت MEM (Minimum Essential Medium)

ترکیبات:

MEM یکی از محیط‌های قدیمی و پایه در کشت سلول است که برای اولین بار توسط Harry Eagle توسعه یافت. ترکیبات اصلی آن شامل:

• آمینواسیدهای ضروری: مانند L-Glutamine.
• نمک‌های معدنی: برای حفظ تعادل الکترولیتی و فشار اسمزی.
• ویتامین‌ها: به ویژه ویتامین B و ویتامین C.

کاربردها:

• برای کشت سلول‌های اولیه و همچنین سلول‌های اپیتلیال استفاده می‌شود.
• در تحقیقات پایه و همچنین در تولید ویروس برای واکسن‌ها کاربرد دارد.

مزایا:

• ترکیب ساده و مناسب برای کشت سلول‌های اولیه.
• قابلیت تغییر و افزودن ترکیبات سفارشی.

معایب:

• به دلیل ترکیب ساده، برای سلول‌های پیچیده‌تر ممکن است مناسب نباشد.

 محیط کشت F-12 (Ham’s F-12)

ترکیبات:

Ham’s F-12 یکی از محیط‌های کشت ویژه برای سلول‌های پیچیده و حساس‌تر است. ترکیبات این محیط شامل:

• گلوکز با غلظت پایین: برای تأمین انرژی سلولی با کنترل بهتر.
• آمینواسیدها: به خصوص L-Glutamine.
• بی‌کربنات سدیم و فسفات‌ها: برای تنظیم pH.
• سرم جنین گاوی (FBS): معمولاً به این محیط اضافه می‌شود.

کاربردها:

• مناسب برای کشت سلول‌های چسبنده و سلول‌های بنیادی.
• استفاده در تحقیقات مربوط به بیوتکنولوژی و داروسازی برای کشت سلول‌های پیچیده‌تر.

مزایا:

• محیطی مناسب برای سلول‌های پیچیده و حساس به شرایط کشت.
• ترکیبات متوازن برای بهبود رشد و تکثیر سلولی.

معایب:

• قیمت نسبتاً بالا به دلیل ترکیبات پیچیده‌تر.
• ممکن است نیاز به افزودن سرم برای افزایش عملکرد داشته باشد.

 محیط کشت Basal Medium Eagle (BME)

ترکیبات:

BME یکی از محیط‌های ساده و کاربردی است که برای اولین بار توسط Harry Eagle طراحی شد. ترکیبات این محیط شامل:

• آمینواسیدهای ضروری مانند L-Glutamine.
• نمک‌های معدنی و ویتامین‌ها.
• گلوکز: برای تأمین انرژی.

کاربردها:

• مناسب برای کشت سلول‌های اپیتلیال و برخی از سلول‌های توموری.
• استفاده در تحقیقات پایه و تولید واکسن‌ها.

مزایا:

• سادگی و هزینه پایین.
• قابلیت ترکیب با سرم‌های مختلف.

معایب:

• به دلیل ترکیب ساده، برای سلول‌های پیچیده‌تر مناسب نیست.

مقایسه نهایی محیط‌های کشت

کاربردهای کشت سلول در حوزه‌های مختلف

 پژوهش‌های زیست‌شناسی سلولی و مولکولی

یکی از اصلی‌ترین کاربردهای کشت سلول، مطالعه و تحقیق در حوزه زیست‌شناسی سلولی و مولکولی است. محققان از این تکنیک برای درک بهتر ساختار، عملکرد، و رفتار سلول‌ها استفاده می‌کنند. محیط‌های کشت سلولی مانند DMEM و RPMI به طور گسترده برای کشت سلول‌های مختلف مانند فیبروبلاست‌ها، سلول‌های اپی‌تلیال، و سلول‌های سرطانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این محیط‌ها دارای ترکیباتی شامل آمینواسیدها، گلوکز، نمک‌های معدنی و ویتامین‌ها هستند که به رشد سلول‌ها کمک می‌کنند.

 صنعت داروسازی

در صنعت داروسازی، کشت سلول برای ارزیابی اثرات داروهای جدید و توسعه درمان‌های نوین استفاده می‌شود. برای مثال، سلول‌های سرطانی در محیط‌های کشت مانند RPMI 1640 یا DMEM کشت می‌شوند تا واکنش آن‌ها به داروهای ضد سرطان بررسی شود. این تکنیک به محققان اجازه می‌دهد که پیش از آزمایش‌های بالینی، اثرات دارو را بر روی سلول‌های خاص بررسی کنند و ایمنی و اثربخشی آن‌ها را ارزیابی کنند.

چرا RPMI و DMEM؟ این محیط‌ها به دلیل داشتن ترکیباتی مانند گلوکز، بی‌کربنات سدیم، و آمینواسیدهای ضروری به عنوان انتخاب‌های اصلی برای رشد سلول‌های سرطانی و سلول‌های سیستم ایمنی در صنعت داروسازی شناخته شده‌اند. این ترکیبات به تامین نیازهای متابولیکی سلول‌ها کمک کرده و رشد و تکثیر آن‌ها را تسریع می‌کند.

 مهندسی بافت و سلول‌درمانی

در حوزه مهندسی بافت، محققان از کشت سلول برای ایجاد بافت‌های مصنوعی استفاده می‌کنند. این تکنیک به ویژه در پزشکی بازساختی کاربرد دارد، جایی که هدف اصلی بازسازی یا جایگزینی بافت‌های آسیب‌دیده است. برای کشت سلول‌های بافتی، محیط‌هایی مانند Ham’s F-12 و KnockOut DMEM که ترکیبات خاصی برای رشد سلول‌های بنیادی دارند، بسیار مفید هستند.

محیط‌های کشت سلول‌های بنیادی دارای فاکتورهای رشد و ترکیباتی هستند که به تمایز و تکثیر سلول‌های بنیادی کمک می‌کنند. به عنوان مثال، محیط mTeSR یکی از پرکاربردترین محیط‌های کشت برای سلول‌های بنیادی پرتوان انسانی است که به حفظ ویژگی‌های پرتوانی این سلول‌ها کمک می‌کند.

 تولید محصولات زیستی

کشت سلول یکی از مهم‌ترین تکنیک‌ها در تولید محصولات زیستی مانند واکسن‌ها، پروتئین‌های درمانی، و آنتی‌بادی‌های مونوکلونال است. سلول‌ها در محیط‌های کشت تخصصی مانند CHO-S-SFM (محیط کشت سلول‌های CHO) یا HEK 293 کشت داده می‌شوند تا این محصولات به دست آیند. این محیط‌ها به دلیل داشتن مواد مغذی لازم برای تکثیر سلول‌های خاص و تولید پروتئین‌های درمانی انتخاب می‌شوند.

در این حوزه، استفاده از محیط‌های بدون سرم اهمیت زیادی دارد، چرا که باعث کاهش خطر آلودگی و افزایش کنترل بر ترکیبات محیط کشت می‌شود.

 مطالعات سرطان

کشت سلول در مطالعات سرطان به محققان امکان می‌دهد تا به صورت دقیق‌تر اثرات درمان‌های ضد سرطان را بر روی سلول‌های سرطانی بررسی کنند. محیط‌های کشت اختصاصی سرطان مانند RPMI 1640 برای کشت سلول‌های سیستم ایمنی و سرطانی استفاده می‌شوند، چرا که این محیط‌ها دارای ترکیباتی هستند که رشد سلول‌های سرطانی را بهینه می‌سازند.

 مطالعات ویروس‌شناسی

در حوزه ویروس‌شناسی نیز کشت سلول از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. محققان از این تکنیک برای تکثیر ویروس‌ها در محیط‌های آزمایشگاهی و بررسی اثرات داروهای ضد ویروسی استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، سلول‌های Vero به طور گسترده برای کشت ویروس‌هایی مانند ویروس SARS-CoV-2 مورد استفاده قرار می‌گیرند. این سلول‌ها در محیط‌های کشت خاصی مانند DMEM کشت می‌شوند که ترکیبات لازم برای رشد و تکثیر ویروس‌ها را دارا هستند.

ساخت محیط کشت مناسب: راهنمایی جامع

محیط کشت یکی از عناصر کلیدی در کشت سلول‌ها است که تأثیر مستقیمی بر رشد و بقای سلول‌ها دارد. ساخت یک محیط کشت مناسب نیازمند درک عمیق از نیازهای خاص سلول‌ها، ترکیبات شیمیایی مورد نیاز، و شرایط کشت است. در این بخش، به بررسی مراحل ساخت محیط کشت مناسب، ترکیبات کلیدی، و عوامل مؤثر بر آن خواهیم پرداخت.

 شناسایی نیازهای سلول

قبل از هر چیز، باید نوع سلول‌هایی که قصد داریم کشت کنیم، شناسایی و مشخص کنیم. هر نوع سلول نیازهای خاصی دارد که باید در محیط کشت رعایت شود. این نیازها شامل موارد زیر می‌شود:

• منبع انرژی: اکثر سلول‌ها برای رشد به گلوکز یا سایر قندها نیاز دارند.
• آمینواسیدها: سلول‌ها به آمینواسیدها برای ساخت پروتئین‌ها و آنزیم‌ها نیاز دارند.
• فاکتورهای رشد: برخی از سلول‌ها برای رشد و تمایز به فاکتورهای خاصی نیاز دارند.
• ویتامین‌ها: ویتامین‌ها به عنوان کاتالیزورهای بیوشیمیایی در سلول‌ها عمل می‌کنند و برای بسیاری از فرآیندهای متابولیک ضروری هستند.
• مکمل‌های خاص: برخی از سلول‌ها ممکن است به مکمل‌های خاصی مانند سرم حیوانی یا فاکتورهای رشد خاص نیاز داشته باشند.

 ترکیبات اصلی محیط کشت

محیط کشت معمولاً شامل ترکیبات زیر است:

 محیط‌های پایه

• DMEM (Dulbecco’s Modified Eagle Medium): این محیط برای بسیاری از سلول‌ها مناسب است و شامل گلوکز، آمینواسیدها، و ویتامین‌ها است.
• RPMI 1640: این محیط عمدتاً برای کشت سلول‌های سیستم ایمنی و سرطانی استفاده می‌شود و شامل بی‌کربنات سدیم است که به حفظ pH مناسب کمک می‌کند.

مکمل‌ها

• سرم حیوانی: مانند FBS (Fetal Bovine Serum)، که حاوی فاکتورهای رشد و پروتئین‌های ضروری برای رشد سلول‌ها است.
• آنتی‌بیوتیک‌ها: برای جلوگیری از آلودگی‌های باکتریایی و قارچی، معمولاً آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند پنی‌سیلین و استرپتومایسین به محیط کشت اضافه می‌شود.

 مراحل ساخت محیط کشت

•  انتخاب ترکیبات

انتخاب ترکیبات مناسب بر اساس نوع سلول و نیازهای آن صورت می‌گیرد. بهتر است اطلاعات مربوط به نیازهای خاص سلول‌ها را از مقالات علمی و منابع معتبر به دست آورید.

•  آماده‌سازی محیط پایه

محیط پایه مانند DMEM یا RPMI 1640 باید طبق دستورالعمل تولیدکننده تهیه شود. این مرحله شامل انحلال پودر در آب دیونیزه شده و تنظیم pH است.

•  افزودن مکمل‌ها

پس از تهیه محیط پایه، مکمل‌ها مانند سرم و آنتی‌بیوتیک‌ها به آن اضافه می‌شوند. دقت کنید که سرم‌های حیوانی باید به صورت استریل و در دمای مناسب نگهداری شوند.

•  استریل‌سازی

پس از آماده‌سازی محیط، باید آن را استریل کنید. این کار معمولاً با استفاده از فیلترهای میکروبی یا اتوکلاو انجام می‌شود. استفاده از فیلتر میکروبی برای استریل‌سازی محلول‌های حاوی سرم بسیار مهم است، زیرا حرارت می‌تواند ترکیبات حساس به دما را تخریب کند.

•  ذخیره‌سازی

محیط کشت آماده شده باید در ظروف استریل و در دمای مناسب (معمولاً ۴ درجه سانتی‌گراد) نگهداری شود. محیط‌های کشت که قرار است استفاده شوند، معمولاً در دمای اتاق یا در یخچال نگهداری می‌شوند.

 تنظیم pH و osmolality

• pH: pH محیط کشت معمولاً باید در حدود 7.2 تا 7.4 باشد. برای تنظیم pH، می‌توان از هیدروکسید پتاسیم یا هیدروکلریک اسید استفاده کرد.
• Osmolality: غلظت نمک‌ها و مواد محلول در محیط باید تنظیم شود تا از استرس اسمزی جلوگیری شود. این امر به ویژه در کشت سلول‌های حساس بسیار مهم است.

 آزمایش محیط کشت

پس از ساخت محیط کشت، باید آن را آزمایش کنید تا مطمئن شوید که شرایط مناسب برای رشد سلول‌ها فراهم شده است. این آزمایش شامل کشت سلول‌ها و بررسی رشد و بقا آن‌ها در محیط جدید است.

اهمیت ترکیبات محیط کشت

ترکیبات محیط کشت سلول به عنوان یک عامل تعیین‌کننده در موفقیت آزمایشات علمی شناخته می‌شوند. هر محیط شامل مجموعه‌ای از مواد مغذی، ویتامین‌ها، آمینواسیدها، نمک‌های معدنی و سایر عناصر است که در مجموع شرایط ایده‌آل برای رشد سلول‌ها را فراهم می‌کنند. این ترکیبات بسته به نوع سلول و هدف تحقیق متفاوت هستند، اما برخی از ترکیبات کلیدی مانند گلوکز (به عنوان منبع انرژی)، آمینواسیدها (برای ساخت پروتئین‌ها)، و ویتامین‌ها (برای تقویت رشد سلول) در همه محیط‌ها مشترک هستند.

در برخی موارد، نیاز به محیط‌های سفارشی و خاص وجود دارد که بسته به نیازهای دقیق تحقیق، ترکیبات آن تنظیم و بهینه‌سازی می‌شود. این امکان به محققان اجازه می‌دهد تا نتایج دقیق‌تر و کارآمدتری از آزمایش‌های خود بدست آورند.

چالش‌های کشت سلول و راه‌حل‌ها

یکی از بزرگترین چالش‌های کشت سلول در آزمایشگاه، تأمین شرایط ایده‌آل برای رشد و بقای سلول‌ها است. سلول‌ها به شدت به محیط اطراف خود وابسته هستند و تغییرات کوچک در ترکیب محیط، pH یا غلظت مواد مغذی می‌تواند به مرگ سلول‌ها یا تغییر در نتایج آزمایش منجر شود.

برای غلبه بر این چالش‌ها، محققان از تکنیک‌های متعددی مانند کنترل دقیق دما، pH، و فشار اسمزی استفاده می‌کنند. همچنین، استفاده از محیط‌های کشت سرم‌دار یا بدون سرم بسته به نوع سلول و هدف آزمایش، اهمیت دارد. در محیط‌های بدون سرم، ترکیبات دقیق و کنترل‌شده‌تری استفاده می‌شود که می‌تواند مزایای زیادی مانند کاهش آلودگی‌ها و کنترل بیشتر بر ترکیبات شیمیایی محیط را فراهم کند.

روندهای آینده در طراحی محیط‌های کشت

تحقیقات کنونی در زمینه توسعه محیط‌های کشت سلولی به سمت طراحی محیط‌های پیچیده‌تر و کارآمدتر در حال حرکت است. در این راستا، محققان به دنبال ایجاد محیط‌هایی هستند که بتوانند شرایطی نزدیک‌تر به محیط‌های طبیعی بدن ایجاد کنند. همچنین، با پیشرفت تکنولوژی‌های زیستی، امکان استفاده از محیط‌های سه‌بعدی (3D) برای کشت سلول‌ها نیز در حال بررسی و توسعه است. این محیط‌ها به سلول‌ها اجازه می‌دهند تا به شکلی طبیعی‌تر و پیچیده‌تر رشد کنند و بتوانند ارتباطات بین سلولی بیشتری ایجاد کنند.

محیط‌های سه‌بعدی به خصوص در تحقیقات مرتبط با مهندسی بافت و سلول‌درمانی پتانسیل بالایی دارند، چرا که این محیط‌ها شبیه‌سازی بهتری از شرایط درون بدن را فراهم می‌کنند و می‌توانند برای درمان آسیب‌های بافتی و بیماری‌های مزمن مفید باشند.

قیمت محیط کشت سلول

قیمت محیط کشت سلول بسته به نوع محیط، برند تولیدکننده و حجم محصول متفاوت است. عوامل زیر می‌توانند در تعیین قیمت محیط کشت مؤثر باشند:

• نوع سلول: محیط‌های کشت تخصصی که برای سلول‌های خاصی مانند سلول‌های بنیادی طراحی شده‌اند، معمولاً قیمت بالاتری دارند.
• ترکیبات محیط: محیط‌هایی که شامل سرم‌های حیوانی مانند FBS هستند، به دلیل هزینه بالای تولید این سرم‌ها، قیمت بیشتری دارند.
• برند: برندهای معتبر و با کیفیت در بازار، معمولاً محیط‌های کشت با قیمت بالاتری ارائه می‌دهند. برای مثال، محیط‌های کشت شرکت‌های بزرگ بیوتکنولوژی ممکن است گران‌تر از محصولات مشابه از شرکت‌های کوچکتر باشند.

خرید محیط کشت سلول

خرید محیط کشت سلول به دو صورت حضوری و آنلاین انجام می‌شود. فروشگاه‌های آنلاین مانند پارس مدیکو امکان خرید انواع محیط‌های کشت را با شرایط مناسب فراهم می‌کنند. هنگام خرید محیط کشت، باید به موارد زیر توجه کنید:

• اصالت محصول: اطمینان از خرید محیط کشت از فروشگاه‌های معتبر اهمیت زیادی دارد، چرا که محصولات تقلبی یا تاریخ‌گذشته می‌توانند به نتایج نامطلوب در آزمایش‌ها منجر شوند.
• شرایط نگهداری: محیط‌های کشت به شرایط خاصی برای نگهداری نیاز دارند. بسیاری از این محیط‌ها باید در دمای پایین نگهداری شوند تا ترکیبات آن‌ها پایدار بماند.
• تاریخ انقضا: از آنجایی که ترکیبات محیط‌های کشت ممکن است با گذشت زمان تخریب شوند، توجه به تاریخ انقضای محصول بسیار مهم است.
• شرایط حمل و نقل: محیط‌های کشت حساس هستند و حمل و نقل آن‌ها باید با دقت انجام شود.

نتیجه‌گیری

کشت سلول یکی از تکنیک‌های حیاتی در علوم زیستی و بیوتکنولوژی است که کاربردهای گسترده‌ای در پژوهش‌های علمی، صنعت داروسازی، مهندسی بافت، و تولید محصولات زیستی دارد. انتخاب محیط کشت مناسب بسته به نوع سلول و هدف آزمایش، یکی از مهم‌ترین عوامل در موفقیت این تکنیک است. از محیط‌های RPMI 1640 و DMEM گرفته تا محیط‌های اختصاصی مانند mTeSR و CHO-S-SFM، هر کدام ترکیبات خاصی دارند که نیازهای متفاوت سلول‌ها را برآورده می‌سازند و به محققان امکان می‌دهند تا به نتایج دقیق‌تری دست یابند.

با توجه به پیشرفت‌های اخیر در این زمینه، کشت سلول به عنوان ابزاری قوی برای کشف‌های جدید و نوآوری در علوم زیستی باقی خواهد ماند و امیدواریم که در آینده نزدیک، به درمان‌های جدید و بهبود کیفیت زندگی انسان‌ها منجر شود.شما عزیزان میتوانید در صورت نیاز با ما تماس بگیرید.